गल्ती

भनिएको थियो–

असरफ तँ प्रेम नगर

यहाँ प्रेम वर्जित छ,

तँलाई प्रेम गर्ने अधिकार छैन ।

शास्वत सत्य बनाइएको थियो–

शरणार्थीको देश हुँदैन

गरिबको देवता हुँदैन

दासको कुनै बास हुँदैन

र,

सुनिदैंन आवाज सवाल्टर्नहरुको ।

शिला बनाएर राखिएको थियो–

तसँग जमिनलाई स्पर्श गर्ने कुनै अधिकार छैन

तँलाई सपना देख्ने पनि अधिकार छैन,

तेरो आफ्नो केही छैन,

तेरै जीवन पनि ।

र, भनिएको थियो–

असरफ तँसँग चेतना बोक्ने अधिकार छैन

अर्थात्, असरफ तँसँग बाँच्ने अधिकार छैन ।

तर, मृत्युपत्रमा सहीछाप गरेर

प्रेम गरिरह्यो असरफले,

जमिनलाई,

सपनालाई

प्रेमलाई

र, आफूजस्तै जिन्दगीहरुलाई ।

गल्ती त उस्ले गरेकै हो

उस्लाई कुरान पढ्न भनिएको थियो

उस्ले कुरान बुझिदियो  ।

उस्लाई नियम मान्न भनिएको थियो

उस्ले नियममा खोट पहिल्याईदियो  ।

उस्लाई नलेख्न भनिएको थियो

तर, जीवनको लय समातेर,

उस्ले प्रेम गर्यो र गर्न सिकायो ।

अरे, ओ शाशक

कलम भाँचिरहँदा

मसीका छिर्काहरु छरिए भने पो के गर्छौ

​?​

कवि असरफ फयादलाई कविता लेखेकै कारण मृत्युदण्डको सजाय सुनाएको जल्लाद साउदी अरब राज्य बिरुद्ध संसारभर कार्यक्रम भईरहदा गत शनिबार हामीले पनि यहाँ शिल्पी थियटर, बत्तीसपुतलीमा #FreeAshraf ब्यानरमा लाईभ पेन्टिंग र कविता सुनाएका थियौ । यो कविता त्यही सुनाईएको हो । अन्य जानकारी तलको लिंकमा भेट्न सकिन्छः

http://saurabhkarki.blogspot.com/2016/01/freeashraf.html